Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

28 października 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań – Stare Miasto w P., Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy Michał Przybył

Protokolant: sekretarz sądowy Patrycja Dębniak

po rozpoznaniu 28 października 2024 r.

na rozprawie

w sprawie z powództwa J. B.

przeciwko (...) spółce akcyjnej V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda 3050,40 zł (trzy tysiące pięćdziesiąt złotych i czterdzieści groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 23 listopada 2021 r. do dnia zapłaty,

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  Kosztami procesu obciąża pozwanego w całości i szczegółowe wyliczenie kosztów pozostawia referendarzowi.

Asesor sądowy Michał Przybył

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 505 ⁸ § 4 k.p.c. uzasadnienie ograniczono do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku

Powództwo okazało się zasadne w zdecydowanej większości.

J. B. dochodził części odszkodowania z tytułu kolizji drogowej, a dokładniej za wynajem pojazdu zastępczego. Bezspornym między stronami było, iż powód nabył skutecznie wierzytelność od poszkodowanych R. i J. H. oraz sam fakt kolizji i odpowiedzialności pozwanego.

W przedmiotowej sprawie istota sporu sprowadzała się do ustalenia wysokości zaistniałej szkody.

Podstawę prawną dochodzonego pozwem roszczenia stanowił art. 822 § 1 k.c., który stwarza po stronie ubezpieczyciela obowiązek zapłacenia określonego w umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej odszkodowania za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, wobec której odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z obowiązkiem tym skorelowane jest wyrażone w art. 822 § 4 k.c. uprawnienie poszkodowanego dochodzenia roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Stosownie natomiast do § 2 ww. przepisu umowa obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w niej zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej reguluje ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm., dalej: u.u.o.). Odszkodowanie z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest m.in. zniszczenie lub uszkodzenie mienia (art. 34 ust. 1 u.u.o.).

Stosownie do art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 k.c. posiadacz samoistny pojazdu mechanicznego ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznej winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą posiadacz pojazdu nie ponosi odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, iż kierujący pojazdem - ubezpieczony u pozwanego - wyrządził szkodę, za którą w związku z tym odpowiadał również pozwany, jako ubezpieczyciel. Sporna była natomiast wysokość należnego odszkodowania.

Wysokość świadczeń ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczonego. Zgodnie bowiem z art. 36 ust. 1 u.u.o. odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Wysokość odszkodowania powinna być określona zatem według reguł wskazanych w art. 361-363 k.c. Szkoda majątkowa to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Podstawową funkcją odszkodowania jest zatem pełna kompensacja poniesionej przez poszkodowanego szkody. Wysokość odszkodowania powinna wobec tego ściśle odpowiadać rozmiarom wyrządzonej szkody - nie może być ono wyższe ani niższe od szkody poniesionej przez poszkodowanego.

W przypadku uszkodzenia pojazdu odszkodowanie obejmuje oprócz kosztów naprawy także koszty najmu pojazdu zastępczego, holowania uszkodzonego pojazdu i jego parkowania - jeżeli poszkodowany miał konieczność poniesienia takich wydatków. Wiarygodne zeznania świadków R. i J. H. (k. 71-73), którzy wskazali, że samochód zastępczy był im potrzebny do dojazdów do pracy oraz lekarza. Nie mogli korzystać z innego samochodu, ani nie mieli środków na naprawę przed wypłatą odszkodowania. Ze sporządzonej na potrzeby sprawy opinii biegłego M. C. wynika, że uzasadniony czas przestoju i najmu pojazdu wynosił 42 dni (k. 85). Pisemna opinia biegłego okazała się przy tym miarodajna dla dokonania ustaleń stanu faktycznego. Opinia biegłego podlega ocenie - przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. - na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Kierując się tymi wskazaniami Sąd uznał, że przedmiotowa opinia została sporządzona w sposób jasny i spójny, przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę oraz doświadczenie do jej przygotowania. Wnioski końcowe pisemnej opinii zostały przy tym sformułowane w sposób klarowny i zostały dostatecznie umotywowane. Argumentacja pozwanego co do opinii była chybiona, albowiem decyzja o naprawie auta należy owszem do poszkodowanego, jednak musi posiadać na taką naprawę środki. Również twierdzenie o opóźnieniu w zgłoszeniu szkody było nietrafne, albowiem poszkodowany ma standardowe 3 dni na zgłoszenie szkody ubezpieczycielowi.

Opóźnienie w dyspozycji wypłaty, nie może obciążać pozwanego i powiększać rozmiaru szkody, gdyż to na powodzie ciąży ten obowiązek i nie jest wymagający tak, żeby niezbędny był mu dodatkowy czas.

Wobec czego pozwany wypłacając 1014,75 zł po swojej stawce (75 zł netto) i za okres 11 dni zaspokoił tylko częściowo wydatki poniesione przez poszkodowanego. Uzasadniony był najem auta zastępczego przez 42 dni po stawce zastosowanej przez powoda tj. 98,40 zł brutto. W konsekwencji skoro wypłacono już odszkodowanie za 11 dni, to Sąd przyznał powodowi pozostałą część za 31 dni po stawce 98,40 zł brutto. Ten okres był bowiem objęty pozwem (k. 5), powód nie dochodził odszkodowania za 11 dni uznanych przez ubezpieczyciela po wyższej stawce zastosowanej przez powoda. Stawka zaś 98,40 zł brutto mieści się w stawkach rynkowych obowiązujących na rynku lokalnym w 2021 r. Wynika to z opinii sporządzonej przez biegłego M. T. do sprawy I C 381/22 przed Sądem Rejonowym Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu. Wynajmowane pojazdu zarówno w ww. sprawie jak i w niniejszej sprawie mieściły się w tym samym segmencie miejskich kompaktów.

KOSZTY PROCESU:

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie trzecim wyroku na podstawie art. 100 zd. 2 w zw. z art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. powód przegrał proces jedynie w niewielkiej części, wygrywając w pozostałym zakresie. Wobec czego Sąd uznał za zasadne obciążenie kosztami procesu w całości pozwanego, lecz pozostawił wyliczenie szczegółowe kosztów referendarzowi sądowemu.

Asesor sądowy Michał Przybył