Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

15 lipca 2025 r.

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy M. P.

po rozpoznaniu

na posiedzeniu niejawnym 15 lipca 2025 r. w P.

sprawy z powództwa Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P.

przeciwko A. D.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo

II.  Kosztami procesu obciąża powoda w całości i zasądza od powoda na rzecz pozwanej 917 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

asesor sądowy M. P.

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 505 ⁸ § 4 k.p.c. uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku.

Powództwo okazało się bezzasadne w całości.

Spór między stronami dotyczył zasadności domagania się przez powoda zwrotu części świadczenia otrzymanego przez pozwanego z FGŚP na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia (...)19 w związku z korzystaniem przez pozwanego ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek ZUS. Zdaniem powoda w przypadku otrzymania dofinansowania z Wojewódzkiego Urzędu Pracy nie jest możliwe skorzystanie ze zwolnienia w opłacaniu składek ZUS w żadnym okresie.

Bezsporne było pomiędzy stronami, że pozwany w okresie od marca do maja 2020 r. korzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek ZUS za tych samych pracowników co do których otrzymywał za okres od czerwca do sierpnia 2020 r. świadczenia z FGŚP z tytułu obniżonego wymiaru czasu pracy z przeznaczeniem na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników i pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych do pracodawcy, zatem w żadnym okresie to pozwany nie korzystał zarówno ze świadczenia z FGŚP jak i ze zwolnienia z obowiązku pokrycia składek ubezpieczeniowych.

Spór polega na tym czy pomoc na podstawie art. 15g oraz art. 31zo ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19 może być łączona w ogóle czy jedynie nie do tych samych okresów.

Zgodnie z art. 15g ust. 16 ww. ustawy, świadczenia, o których mowa w ust. 1, oraz środki, o których mowa w ust. 2, przysługują przez łączny okres 3 miesięcy, przypadających od miesiąca złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.

Stosownie do art. 15g ust. 18 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy.

Zgodnie z art. 31 zo ust. 1 ww. ustawy, na wniosek płatnika składek zwalnia się z obowiązku opłacania nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należne za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., wykazanych w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres, jeżeli był zgłoszony jako płatnik składek [...].

Powód podnosił, że zwrot „takie same tytuły wpłat” z art. 15g ust. 18 ustawy covidowej należy rozumieć jako wynagrodzenie oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a maksymalny zakres czasowy zakreślony przez art. 15g ustawy covidowej wynosił 3 miesiące, zatem skoro pozwany był zwolniony z opłacania składek przez 3 miesiące to nie może otrzymać środków na ich opłacenie, bowiem pomoc była udzielana na podstawie różnych przepisów ale tytuł wpłaty był taki sam. Stanowisko powyższe nie zasługuje na akcepatację.

Sąd zgadza się z wykładnią przepisów zaprezentowaną w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2022 r. w sprawie I (...) 251/22 wskazano, m.in., że „ kluczowe znaczenie ma interpretacja przepisu art. 15g ust. 18 ustawy o (...)19 bowiem z tego przepisu wynika, że podmioty, o których mowa w ust. 1 i 1a, mogą otrzymać pomoc z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyłącznie w przypadku, jeśli nie uzyskały pomocy w odniesieniu do tych samych pracowników w zakresie takich samych tytułów wypłat na rzecz ochrony miejsc pracy. Dokonując literalnej wykładni powołanego przepisu można dojść do dwóch różnych rezultatów. […] Sąd I instancji twierdzi, że zwrot "takich samych tytułów wypłat" oznacza, że w przypadku, gdy np. podmiot ubiegający się o pomoc uzyskał już dofinansowanie na podstawie jednego z przepisów ustawy, w postaci dofinansowania wynagrodzenia za pracę i składek ZUS od tego wynagrodzenia dla konkretnych pracowników za okres trzech miesięcy, to już z tego tytułu, czyli wynagrodzenia za pracę tych samych pracowników, nie może uzyskać pomocy finansowej w postaci dofinansowania wynagrodzeń tych pracowników i składek ZUS od tego wynagrodzenia za inne okresy. Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stwierdził, że zwrot "takie same tytuły wypłat" oznacza wynagrodzenie oraz składki na ubezpieczenia społeczne od tych wynagrodzeń na rzecz ochrony miejsc pracy w sensie generalnym, tj. przykładowo wynagrodzenie za listopad nie jest innym tytułem w rozumieniu art. 15g ust. 18 ustawy o (...)19 niż wynagrodzenie za grudzień. […] Skarżąca kasacyjnie spółka twierdzi zaś, że treść przepisów ustawy o (...)19 została tak skonstruowana, że nie można uznać, iż są jakiekolwiek przeszkody prawne do łączenia obu instrumentów, z tym jednakże zastrzeżeniem, że dofinansowanie wynagrodzeń z obydwu przepisów nie może dotyczyć tych samych pracowników w tym samym okresie. Zdaniem spółki, w zaistniałych w sprawie okolicznościach nie można mówić o takich samych tytułach wypłat, bowiem wypłata wynagrodzenia i składek ZUS za każdy miesiąc jest osobnym tytułem wypłaty, co wynika chociażby z faktu, że należne pracownikowi wynagrodzenie przedawnia się za poszczególne miesiące, a nie zbiorczo z uwagi na inne daty wymagalności (por. wyrok SN z dnia 4 marca 2010 r., sygn. akt I PK 186/09, OSNP 2011/17-18/224). Podobnie sytuacja wygląda w zakresie składek ZUS, gdyż muszą być one odprowadzane za poszczególne miesiące i to z góry w ustalonych terminach. W ocenie NSA podzielić należy wykładnię zaprezentowaną przez spółkę (...) do tego wykładnia systemowa i celowościowa.”

Zatem, art. 15g ust. 18 ustawy covidowej nie stoi na przeszkodzie do uzyskania przez przedsiębiorcę dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS pracowników w sytuacji otrzymania już przez tego przedsiębiorcę dofinansowania bądź innej formy pomocy na podstawie przepisów tej ustawy, jeżeli dotyczyła ona innego okresu. Istotne jest to, aby beneficjent nie korzystał jednocześnie z dwóch lub więcej źródeł pomocy dotyczących tożsamej kwestii. W niniejszej sprawie było klarowne, że pozwany nie otrzymywał świadczenie z FGŚP w okresie, kiedy był również zwolniony od uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne za tych samych pracowników, na rzecz których otrzymywał świadczenie. Zatem brak było podstaw do żądania zwrotu wypłaconej przez powoda pomocy i powództwo należało oddalić.

Należy nadmienić również, że akceptacja wykładni przedstawionej przez powoda prowadziłaby do nieakceptowalnych rezultatów, w których karano by osoby podejmujące próby ratowania przedsiębiorstw w warunkach wręcz krytycznych, otrzymały pomoc ze strony państwa, wykorzystały środki na przewidziane cele i poszukując możliwych działań dla zachowania miejsc pracy korzystali z dostępnych rozwiązań. Przedsiębiorcy postawieni w sytuacji wielkiej niepewności co do potencjalnych okresów zamknięcia działalności, ponownego ich otwierania podejmowali racjonalne decyzje w celu ratowania swojego biznesu. Skorzystali z jednej opcji pomocy, następnie pojawiły się nowe dotychczas niedostępne dla nich droga byłaby zamknięta, albowiem wcześniej odpowiedzialnie decydowali o swojej działalności. Tym samym tym bardziej powództwo powinno zostać oddalone, albowiem środki zostały wydatkowane prawidłowo.

KOSZTY PROCESU:

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c. Powód przegrał proces w całości, dlatego też powinien zwrócić pozwanej całość kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Sąd zasądził w pkt II wyroku od pozwanej na rzecz powoda 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku.

Na koszty procesu należne powodowi złożyły się: 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, i 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie). Od ww. kosztów procesu Sąd zasądził także odsetki od daty uprawomocnienia się wyroku.

Asesor sądowy M. P.