Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

20 grudnia 2023 r.

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy M. P.

Protokolant: protokolant sądowy P. D.

po rozpoznaniu na rozprawie 20 grudnia 2023 r. w P.

sprawy z powództwa N. B.

przeciwko Fundacja (...) z siedzibą w P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki 6415,76 zł (sześć tysięcy czterysta piętnaście złotych i siedemdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

a.  6036,64 zł od 18 marca 2022 r. do dnia zapłaty,

b.  379,12 zł od 15 marca 2023 r. do dnia zapłaty,

II.  kosztami obciąża w całości pozwaną i z tego tytułu zasądza od pozwanej na rzecz powódki 4617 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

asesor sądowy M. P.

UZASADNIENIE

Powódka N. B. (uprzednio (...)) wniosła o zasądzenie od pozwanej Fundacji (...) z siedzibą w P. kwoty 6415,76 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu oraz kosztami elektronicznego postępowania upominawczego.

W uzasadnieniu podała, że 21 lutego 2022 r. zawarła z pozwaną umowę zlecenia, w ramach której za wynagrodzeniem świadczyła na rzecz pozwanej usługi w postaci warsztatów i zajęć terapeutycznych. Powódka wykonała usługę, za część otrzymała zapłatę, zaś za pozostałą już nie. łączny wymiar godzin usług to 91 godzin.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o jego oddalenie i zasądzenie kosztów procesu, wskazując, że strony zawarły umowę, lecz powódka nie wykonała jej w całości w sposób prawidłowy. Mianowicie nie zrealizowała przedmiotu umowy, albowiem nie dotyczyła ona prowadzenia zajęć terapeutycznych i warsztatów a płatność miała nastąpić wyłącznie na podstawie rachunku. Pozwana również stwierdziła, że nie uznała roszczenia powódki.

STAN FAKTYCZNY

Strony zawarły 21 lutego 2022 r. umowę zlecenia nr (...). Tematem szkoleń było: "szkolenie dla personelu (...) nowe aspekty działania i współpracy w pracy z osobami grupy ryzyka ciężkiego przebiegu choroby (...)19". Umowa była realizowana od 24 lutego 2022 r. do 2 marca 2022 r.

Bezsporne

N. B. (w dacie zawarcia i wykonywania umowy (...)) zrealizowała 91 godzin warsztatów i zajęć terapeutycznych. Tematy poszczególnych zajęć zawierały się w nazwie kursu wpisanego w ww. umowie, tj. "Szkolenie dla personelu (...) nowe aspekty działania i współpracy w pracy z osobami grupy ryzyka ciężkiego przebiegu choroby (...)19". Pozwana oferowała w ramach kursu zajęcia ze zróżnicowanymi tematami, które realizowała także powódka. Wyszczególnione były one na stronie internetowej pozwanej w pozycjach 1, 14, 18, 27 i 29. Pozwana rozliczyła przeprowadzony kurs z Krajowym Funduszem Szkoleniowym oraz urzędami pracy i wystawiła certyfikaty uczestnikom.

Dowód: rachunki powódki wraz z listami obecności (k. 66-79), program szkolenia z 8.06.2021 r. (k. 90-93, oferta pozwanej ze strony www (k. 94-96v), zeznania świadka D. M. (k. 132-134), zeznania powódki (k. 134-136)

OCENA DOWODÓW

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie bezspornych twierdzeń stron oraz zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów prywatnych i wydruków stanowiących inny dowód zgodnie z art. 309 k.p.c., a także przesłuchania powódki oraz świadka D. M..

Sąd uznał za wiarygodne wszelkie dokumenty przedłożone w toku postępowania zarówno te prywatne oraz urzędowe, jak i wydruki stanowiące inny dowód w postępowaniu zgodnie z art. 309 k.p.c. strony nie kwestionowały prawdziwości ani autentyczności złożonych do akt dokumentów.

Zeznania świadka D. M. były przekonujące, jakkolwiek był on niechętnie nastawiony do postępowania pozwanej. Fakty relacjonowane przez świadka, w tym sposób przygotowywania dokumentacji oraz rachunków był spójny i przekonujący. Podkreślał rozróżnienie nazwy kursu od tematu poszczególnych zajęć co odpowiada życiowe doświadczeniu, gdzie szerzej opisany kurs zawiera precyzyjnie opisane tematy konkretnych szkoleń. Również istotne było rozliczenie z urzędami pracy i Krajowym Funduszem Szkoleniowym - a tym zajmował się m.in. świadek, albowiem fakty te mają znaczenie dla uznania wykonania usługi przez powódkę.

Zeznania powódki były spójne i wiarygodne. Wskazała, że jeździła po Polsce co wynikało z materiału dokumentowego. Zeznania powódki korespondowały z wersją przedstawioną przez świadka co do przebiegu rozliczeń i sposobu sporządzania dokumentacji.

STAN PRAWNY

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 750 k.c. Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Niewątpliwie umowa zawarta przez strony 21 lutego 2022 r. stanowiła umowę o świadczenie usług. Powódka była zobowiązana do przeprowadzenia serii szkoleń w ramach kursu pt. "Szkolenie dla personelu (...) nowe aspekty działania i współpracy w pracy z osobami grupy ryzyka ciężkiego przebiegu choroby (...)19". Konkretne zajęcia jednak nie nazywały się tak jak sam kurs, ale stanowiły wybrane metody pracy, zajęcia terapeutyczne, których sposób prowadzenia i realizacji z podopiecznymi (...) przedstawiała na szkoleniach powódka. Sama nazwa kursu nie wskazuje wszelako jakiego rodzaju zajęcia miałyby być prowadzone - jedyne co z niej wynika to zwiększony nacisk na elementy pracy w związku z (...)19. Chodziło o czynniki sanitarne, higieniczne czy prace zdalną. Powódka w ocenie Sądu wykazała, że wykonała usługę dla pozwanej oraz nie otrzymała za nią zapłaty. Argumentacja pozwanej co do niezgodności zrealizowanych zajęć przez powódkę z umową była chybiona. Po pierwsze, w umowie była wpisana tylko nazwa kursu a poszczególne zajęcia miały swoje konkretne tematy, ich przykłady znajdowały się m.in. na stronie internetowej pozwanej oraz w programach szkoleń. Nie sposób odczytać umowy w ten sposób, że pozwana miała przeprowadzić zajęcia tylko z ogólnej nazwy kursu - ona bowiem jest treściowo nazbyt obszerna i niekonkretna. Nie pozwalałaby na weryfikację jakie zajęcia zostały przeprowadzone oraz czy powódka miała do nich kwalifikacje. Tak sformułowany § 1 umowy z 21 lutego 2022 r. upraszczał literalne brzmienie umowy, pozostawiając sprecyzowanie tematów oraz miejsca wykonania zlecenia na etap realizacji umowy. Jak widać z materiału dowodowego powódka w pewnych miejscach przeprowadziła już niektóre zajęcia, więc zbędnym byłoby ich powtarzanie. Strony miały wcześniej kontakt zawodowy, powódka realizowała zlecenia dla pozwanej i było obopólnie wiadomym z jakiej tematyki powódka prowadzi zajęcia i do czego ma przygotowanie oraz doświadczenie. Okoliczność, zę w poprzedniej umowie z 1 grudnia 2021 r. zawartej między stornami wprost wskazano tematy zajęć, które powódka ma przeprowadzić nie uprawnia do wniosku, że w analizowanej umowie również zawarto tematy konkretnych zajęć. Praktyka taka nie dziwi w sytuacji kiedy liczba prowadzonych zajęć była niewielka. Jak wyżej wskazano, w obliczu licznych do przeprowadzenia zajęć - tak jak w umowie z 21 lutego 2022 r. - strony posłużyły się pewnym uproszczeniem korzystając z nazwy kursu, zaś dal realizacji z kontrahentem istotne było wykonanie poszczególnych zajęć. Po drugie, należy mieć na uwadze, że powódka na zajęcia otrzymywała spreparowane listy obecności - już z wpisanym tematem i datą szkolenia. Po trzecie, co kluczowe pozwana rozliczyła kursy z urzędami pracy i Krajowym Funduszem Szkoleniowym, a także wystawiła odpowiednie certyfikaty ukończenia kursów. Tym samym, nie sposób twierdzić, że umowy nie zostały wykonane, albowiem wówczas następcze rozliczenia i certyfikaty byłyby wadliwe. Takich twierdzeń pozwana nie podniosła, a wręcz fakt przeciwny wynikał z zeznań świadka oraz powódki. E., pozwana otrzymała wynagrodzenie od kontrahentów za zorganizowane szkolenia, natomiast nie wypłaciła należności powódce za zrealizowane zajęcia.

O odsetkach Sąd orzekł z zgodnie z art. 481 k.c. uznając twierdzenia zawarte w pozwie, w tym fakt spłaty części należności w toku elektronicznego postępowania upominawczego, wezwanie do zapłaty oraz brak płatności odsetek za wcześniej uiszczoną bezsporną kwotę.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I wyroku.

KOSZTY

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c. i obciążył pozwanego kosztami w całości, albowiem uległ on jedynie co do części roszczenia odsetkowego. Skoro pozwany przegrał sprawę w całości, powodowi należy się zwrot całości poniesionych kosztów procesu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty uprawomocnienia się wyroku. Na koszty procesu złożyły się 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 400 zł opłaty sądowej od pozwu oraz 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.).

Zgodnie z art 505 ³⁷ § 2 k.p.c., mając na uwadze zapłatę części dochodzonego świadczenia i umorzenie elektronicznego postępowania upominawczego oraz rozstrzygnięcie o całości kosztów poprzez obciążanie stron w zakresie dotychczas poniesionym, w pełni zasadnym było przyznanie pełnomocnikowi powódki kosztów poniesionych w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Na ww. koszty złożyły się 188 zł opłaty sądowej oraz 2400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 3 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.). W elektronicznym postępowaniu upominawczym nie przedkłada się dokumentu pełnomocnictwa wobec czego nie uiszcza się także 17 zł opłaty skarbowej, zatem nie była ona powódce należna.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt II wyroku.

Asesor sądowy M. P.