Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 24 stycznia 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P., Wydział II Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Krzysztof Jankowiak

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2024 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

skargi M. S.

na czynności T. Z., Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań Stare Miasto w P.

w sprawie Km 285/19

z wniosku M. S.

przeciwko A. F. i M. K.

o świadczenie pieniężne

postanawia

I. uchylić punkt 2. i 3. postanowienia Komornika z 27 października 2023 r. w części dotyczącej opłaty egzekucyjnej;

II. uiszczonymi kosztami postępowania skargowego obciążyć wierzyciela.

K. J.

UZASADNIENIE

Wierzyciel M. S. wniósł skargę na czynności T. Z., Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań Stare Miasto w P.. Zaskarżył postanowienie, w którym Komornik częściowo umarzając postępowanie egzekucyjne – wobec braku tytułu przeciwko dłużniczce – obciążył go opłatą z tytułu niecelowo wszczętej egzekucji. Podniósł, że wobec braku klauzuli przeciwko dłużniczce organ egzekucyjny winien był wezwać do usunięcia braków formalnych wniosku. Podkreślił, że komornik ma obowiązek sprawdzenia, czy spełnione są wszystkie formalne przesłanki do wszczęcia egzekucji. Wierzyciel nie powinien zostać obarczony sankcją z art. 30 ukk, gdy komornik mimo że egzekucja była niedopuszczalna, wszczyna postępowanie i je prowadzi.

Sąd zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna aczkolwiek z zupełnie innych przyczyn niż podnosi. Nie sposób zgodzić się z argumentacją skargi. Niewątpliwie niedopuszczalne było prowadzenie egzekucji przeciwko dłużniczce M. K., gdy przedłożony tytuł zawierał klauzulę wykonalności tylko przeciwko dłużnikowi A. F.. To jednakże, że Komornik popełnił tak poważny błąd nie zmienia faktu, że ten błąd popełnił najpierw wierzyciel. Egzekucja wszczęta bez tytułu wykonawczego jest ewidentnie egzekucją wszczętą niecelowo i znajdzie do niej zastosowanie art. 30 ustawy o kosztach komorniczych. Zgodnie z art. 30 ustawy o kosztach komorniczych w razie oczywiście niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego lub wskazania we wniosku o wszczęcie egzekucji osoby niebędącej dłużnikiem komornik wydaje postanowienie o pobraniu od wierzyciela opłaty stosunkowej w wysokości 10% egzekwowanego świadczenia.

Mimo tego zaskarżone postanowienie, w części w jakiej zostało zaskarżone, należy uchylić. Jest ono bowiem wydane przedwcześnie. Całe postępowanie się nie zakończyło, toczy się ono nadal przeciwko dłużnikowi A. F.. Wskazać należy na art. 27 ust. 1 ustawy o kosztach komorniczych w myśl którego w sprawie o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik ściąga od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 10% wartości wyegzekwowanego świadczenia. W egzekucji Komornik nie może pobrać w sumie opłaty większej niż 10% wartości świadczenia, które ma wyegzekwować. Tymczasem zaskarżone postanowienie taką właśnie opłatą obciąża wierzyciela. Pierwszą osobą, która winna ponieść opłatę egzekucyjną jest zawsze dłużnik. Jeśli egzekucja będzie skuteczna wobec dłużnika, Komornik będzie przecież pobierał od niego opłatę w wysokości 10% wartości wyegzekwowanego świadczenia. Opłata byłaby więc pobierana dwa razy.

Oznacza to, że gdy umarza się postępowanie przeciwko jednemu z dłużników, opłata egzekucyjna winna być ustalana na końcu całego postępowania. Wówczas wiadomo, czy już jakaś opłata została pobrana w wyniku skutecznej egzekucji prowadzonej przeciwko drugiemu dłużnikowi i można tak ustalić opłatę by nie przekroczyła ona górnej granicy, jaką jest 10% wartości egzekwowanego świadczenia.

Zaskarżone postanowienie w odniesieniu do opłaty należy więc uchylić. Kończąc całe postępowanie Komornik ustali opłatę. Jeśli egzekucja przeciwko dłużnikowi A. F. nie będzie skuteczna, może być tak że na nowo zostanie ustalona taka sama opłata jak w zaskarżonym postanowieniu.

Mimo uwzględnienia skargi Sąd kosztami postępowania skargowego obciążył wierzyciela. Skarga została bowiem uwzględniona z zupełnie innych przyczyn niż w niej podniesione, co do zasady zaskarżone postanowienie było słuszne, lecz przedwczesne.

K. J.